KENDİ KENDİM

 "Nerde kalmıştım? diye düşünürken kendimde kaldığımı fark ettim.

Yüzümde masum bir öfke, beynimde zonklayan sorular...

Ve ben, amansız bir girdabın içinde küçük bir nokta.

"Hey çocuk nereye?" diyen bir ses var kulaklarımda.

Ah bir bilsem, bir bilsem cevabını sorunun...

"Bilmiyorum nereye?"

"Bilmem mi gerek, öylece yürüyorum işte!"

"Uzun upuzun bir yolculuk sonu olmayan"

An içinde âna yolculukmuş pupa yelken benimkisi.

'Benimkisi bir dert hikayesi' olsa gerek.

Tarifi bu işte bende. "Neyi çok seversen onunla imtihan edilirsin. "

İşte bu söz dudaklarımda gece gündüz.

Derdi derman; dermanı dert.

Sonra bir soru bilinmeyen sesten, tüm çığlığıyla:

"Nedir derdin ey yolcu?"

"Bilmem..."